Choroba Dupuytrena, znana także jako przykurcz Dupuytrena, stanowi wyzwanie zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów, będąc schorzeniem prowadzącym do trwałego zgięcia palców i deformacji ręki. Proces patologiczny charakteryzuje się postępującym zwłóknieniem powięzi dłoniowej, co skutkuje znacznym ograniczeniem funkcji ręki. Statystyki wskazują, że schorzenie to może mieć podłoże genetyczne, a dodatkowo częściej diagnozowane jest wśród mężczyzn oraz osób w podeszłym wieku. Różnorodność objawów oraz etapów choroby Dupuytrena sprawia, że wczesne rozpoznawanie i efektywne leczenie są kluczowe dla zachowania jak największej funkcjonalności ręki pacjenta.
Spis treści:
Choroby Dupuytrena - postawienie rozpoznania
Choroba Dupuytrena manifestuje się charakterystycznymi objawami, które mogą się stopniowo nasilać z czasem. Proces diagnostyczny jest kluczowy, aby zapewnić pacjentom odpowiednie leczenie na wczesnym etapie schorzenia.
- Wczesne objawy – W początkowej fazie choroby Dupuytrena, pacjenci mogą zauważyć pogrubienie skóry lub delikatne guzki na dłoniach. Może wystąpić także delikatny dyskomfort lub bolesność.
- Późniejsze bjawy – W miarę postępu choroby, palce zaczynają się zginac w stronę dłoni, utrudniając prostowanie. Powstawanie pasm tkanki ścięgnistej jest wyraźnie zauważalne.
Badanie Fizykalne
Specjalista ortopeda lub chirurg ręki przeprowadzi dokładne badanie fizykalne, aby ocenić zakres ograniczenia ruchu oraz stopień deformacji palców i dłoni.
Badania obrazowe
Choć choroba Dupuytrena jest głównie diagnozowana na podstawie objawów klinicznych i badania fizykalnego, zdjęcia rentgenowskie oraz ultrasonografia mogą być użyte do oceny stopnia zaawansowania schorzenia oraz identyfikacji ewentualnych powikłań.
Badania dodatkowe
Niekiedy specjalistyczne badania, takie jak biopsja, mogą być zalecone w celu wykluczenia innych możliwych schorzeń.
Klasyfikacja choroby Dupuytrena
- I stopień – przykurcz globalny (obejmujący łącznie staw śródręczno-paliczkowy i międzypaliczkowe) do 45°,
- II stopień – przykurcz pomiędzy 45–90°,
- III stopień – przykurcz powyżej 90–135°,
- IV stopień – powyżej 135°.
Etiologia i Patofizjologia Choroby Dupuytrena
Zrozumienie etiologii oraz patofizjologii choroby Dupuytrena stanowi kluczowy element w opracowywaniu efektywnych strategii leczenia tego schorzenia. Poniżej przedstawiam główne czynniki i procesy patologiczne zaangażowane w rozwój i postęp tej dolegliwości.
Przyczyny Choroby Dupuytrena
Genetyczna Predyspozycja – Silne dowody naukowe sugerują, że genetyka odgrywa znaczącą rolę w rozwoju choroby Dupuytrena. Osoby z rodziną, która miała historię tej choroby, są narażone na większe ryzyko jej wystąpienia.
Czynniki Środowiskowe – Narażenie na wibracje, palenie tytoniu oraz alkoholizm zostały zidentyfikowane jako czynniki zwiększające ryzyko rozwoju choroby Dupuytrena.
Choroby współistniejące – Cukrzyca i inne zaburzenia metaboliczne mogą również zwiększać ryzyko rozwoju tej choroby.
Proces Patologiczny
Początkowe Zmiany Tkankowe – Choroba Dupuytrena charakteryzuje się inicjalnym pogrubieniem i skróceniem powięzi dłoniowej, prowadzącym do powstawania guzków fibroblastycznych.
Postępujące Zmiany – W miarę postępu choroby, fibroblasty ulegają transformacji w miofibroblasty, które kontrahują się i prowadzą do powstawania pasm ścięgnistych oraz postępującego zgięcia palców.
Reakcje Zapalne – Procesy zapalne oraz ekspresja różnych czynników wzrostu i cytokin także przyczyniają się do progresji choroby.
Choroba Dupuytrena - zróżnicowane strategie terapeutyczne
Leczenie zachowawcze
Fizjoterapia – Indywidualnie dostosowane programy ćwiczeń oraz terapia manualna mogą przyczynić się do poprawy zakresu ruchu i zmniejszenia dyskomfortu związanego z chorobą Dupuytrena.
Ortezy – Dostosowane ortozy mogą być użyteczne w spowolnieniu postępu choroby i pomocne w utrzymaniu funkcjonalności dłoni.
Iniekcje Kolagenazy Clostridium Histolyticum
Leczenie Enzymatyczne – Iniekcje enzymów rozkładających kolagen są stosowane w celu rozwiązania patologicznych pasm ścięgnistych, co ułatwia prostowanie palców.
Leczenie Operacyjne
Igłowanie – leczenie polega na przecięciu pasm przykurczających przekornie w znieczuleniu miejscowym za pomocą igły, stosowane we wcześniejszych stadiach choroby.
Fasciektomia – Jest to najczęstsza procedura chirurgiczna stosowana w leczeniu zaawansowanej choroby Dupuytrena, polegająca na usunięciu patologicznie zmienionych pasm powięzi dłoniowej.
Dermo-fasciektomia – Ta technika chirurgiczna obejmuje usunięcie zarówno patologicznej powięzi, jak i skóry dłoni, co jest szczególnie pomocne w przypadkach nawrotów.
Różnorodność opcji leczenia choroby Dupuytrena pozwala na indywidualne podejście do każdego pacjenta, z uwzględnieniem stopnia zaawansowania choroby, objawów i oczekiwań wobec leczenia.
Choroba Dupuytrena - podsumowanie
Choroba Dupuytrena może stanowić poważne wyzwanie zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy, jednak dzięki ciągłym postępom w medycynie oraz lepszemu zrozumieniu tej dolegliwości, rośnie liczba dostępnych i skutecznych opcji leczenia. Kluczem do skutecznego zarządzania tym schorzeniem jest wczesne rozpoznawanie oraz indywidualnie dopasowany plan terapeutyczny.
Jeżeli podejrzewasz u siebie lub u kogoś bliskiego objawy Choroby Dupuytrena, lub poszukujesz profesjonalnej porady dotyczącej dostępnych metod leczenia, serdecznie zapraszamy do umówienia wizyty w moim gabinecie ortopedycznym w Ostrzeszowie lub Ostrowie Wlkp.
